i kaprysy barokowych twórców oktawy. To bogactwo aluzji i reminiscencji daje Słowackiemu gęstość pisma, której dawniej mogłem się tylko domyślać.<br>Ciągłe odnawianie się i aktualizowanie starych procederów i materii literackiej stanowi wewnętrzne życie literatury i właściwy przedmiot jej historii. Historia sztuk pięknych weszła już dawno na tę drogę. Jeżeli analizy formalne dzieł sztuki nie wydały dotąd nic nadzwyczajnego, przyczyną tego jest zapewne okoliczność, że w naszej epoce techniki i specjalizacji brali się do tego ludzie postni, pozbawieni wykształcenia humanistycznego i przenoszący metody laboratoriów do dziedziny, w której mechanicznie stosować ich nie można. Najużyteczniejsze w tej dziedzinie książki są często źle napisane