śpieszysz, panie Romciu?<br>- Do domciu, panie Romciu!<br>Ktoś klepnął Szczęsnego po ramieniu. Kwapisz zawołał: Ty się nie bój Gęsiówki, bo pan radny z tym wstydem nigdzie &lt;page nr=280&gt; nie pójdzie! - Tomczewski odkrzyknął : - Ale prywatnie będzie się mścił!<br>- Odczepcie się, do cholery - teatr sobie zrobili... Tłum rozstąpił się w milczeniu. Grzywno różnych widziało furiatów i znało się na tym, komu w porę zejść z drogi. Bo taki niby spokojny, to dopiero Belzebub!<br>Szczęsny idąc po wędkę uczuł wreszcie ulgę, po raz pierwszy w tym wariackim dniu, jak gdyby ciężar ogromny zrzucił do jeziora. Została pustka i myśl nieodczepna, piekąca, że się jest poza partią