szczególnie zaś początek lat czterdziestych. I opuszczamy Galicję z jej &lt;gap&gt; (tak ją na przełomie wieków widziało oko malarza - Stanisława Witkiewicza). Przesuwamy się w bezkres Podola, Wołynia i Ukrainy, tam gdzie "na złamanie karku" przelatywały dziwne wehikuły. A w nich - trudno uwierzyć - też bałaguły! Ale tym razem nie byli to starozakonni furmani, lecz polska młódź szlachecka:<br>&lt;gap&gt; - dziwił się bohater opowiadania Józefa Dzierzkowskiego Bałaguły (1842 r.). Dokładniej sportretował ich Józef Ignacy Kraszewski na kartach opublikowanej zaledwie rok później Latarni czarnoksięskiej:<br>Jest to eks-bałaguła - rzekł August - członek tego koniarsko-hulackiego stowarzyszenia, tak dziwacznie u nas powstałego niedawno, które już opinia publiczna zabiła i