stał na schodach i spisywał ich zeznania. Znużonym głosem powtarzał te same suche pytania i otrzymywał odpowiedzi pełne beznadziejnych epifor: "Spałam. Nie wiem", "Nie pytałam o to nigdy. Nie wiem", "To niemożliwe. Nie wiem". "Nie wiem, nie wiem - myśli Mocka pobiegły ku kolejnym punktom kwestionariusza Knüfera. - Czy jest małomówna, czy gadatliwa, czy impulsywna, czy zrównoważona... Nie wiem nic o najbliższej mi osobie..."<br>Mühlhaus i Mock szli wąskim korytarzykiem. Po jego obu stronach ciągnęły się drzwi, które były śladami wielu ludzkich upokorzeń. Mühlhaus pchnął jedne z nich.<br>"Wiem, wiem na pewno - Mock wbijał wzrok w kolejne pytania, które miały prześwietlić złożone psychiczne