kilka z tych złotych talentów miał przy sobie, ukryte w szarfie. Chłopcy usiedli rządkiem na drewnianym pomoście, machając bosymi stopami nad zielonkawą wodą. Zarzucili wędki, lecz ich oczy penetrowały keje, gdzie przycumowane były statki handlowe i nieliczne okręty strażnicze. Półgłosem wymieniali uwagi.<br>- Ten? Za duży.<br>- Tamten na prawo?<br>- To mała galeota. W górę rzeki na żaglu, w dół na wiosłach.<br>- Sprawdzi się na morzu?<br>- Czemu nie? <br>Gryf poderwał wędkę. Na końcu strunki trzepotał mały krasnogonek.<br>- To niech Promień idzie pogadać z kapitanem.<br>- Dlaczego ja? - burknął Iskra.<br>- Bo masz najlepsze buty. Spływaj, mały łakomczuchu, i przyprowadź ojca - powiedział Gryf, odczepiając rybkę z