wełnę. Produkcja ta, skoncentrowana głównie w Łodzi, wzrosła z 2,3 do 13,2 mln metrów w latach 1830-1844. W połowie lat czterdziestych nastąpił długotrwały kryzys nadprodukcji, pociągający za sobą upadek mniejszych warsztatów i odpływ ludności z Łodzi. Zarówno okres koniunktury, jak i późniejsze ostre przesilenie przyspieszyły w tej gałęzi przemysłu ewolucję stosunków kapitalistycznych.<br>Najpierw nastąpiła mechanizacja przędzalnictwa. W latach 1837-1840 Ludwik Geyer uruchomił w Łodzi dużą fabrykę, złożoną z mechanicznej przędzalni, częściowo zmechanizowanych krosien oraz farbiarni i wykańczalni. Za jego przykładem poszło kilku innych fabrykantów. Gdy w 1843 r. Królestwo sprowadzało zza granicy za 800 tys. rubli przędzy