rozbudowywane za rządów austriackich i Księstwa Warszawskiego. W 1816 r. utworzona została Główna Dyrekcja Górnicza pod zwierzchnim nadzorem Staszica. Przydzielono jej ok. 100 tys. ha dóbr narodowych (tzw. górniczych), mających dostarczać opału drzewnego i pańszczyźnianej robocizny. Istniała wtedy przejściowo światowa koniunktura na cynk; zaczęto więc rozbudowywać, bliżej granicy śląskiej, kopalnie galmanu, jak i kopalnie węgla, niezbędnego do wytopu cynku. W ten sposób zaczął się rozwój nowego Zagłębia - Dąbrowskiego.<br>W 1824 r. górnictwo rządowe przeszło w zawiadywanie ministra skarbu, Lubeckiego, który zapoczątkował długofalowy cykl inwestycyjny. Obejmował on budowę znacznego kombinatu kopalń rudy żelaznej, wielkich pieców, kuźnic, walcowni i warsztatów mechanicznych, rozciągniętych wzdłuż