policzy, wszystko.<br>Ujrzawszy, że rachunek wynosi dziewięćdziesiąt pięć złotych, nie okazał najmniejszego zdziwienia. Odliczył sto złotych.<br>- Reszty proszę nie wydawać.<br>Łyknął jeszcze trochę wina, ręce włożył w kieszenie spodni i wstał z fotelika.<br>- No... Panowie...<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Tam już ktoś za plecami Romana śmiał się ubawiony tą sceną, rozmowy ucichły, rozweselone twarze gapiły się, mrugały oczami, zdawały się mówić: "Niech pikuś połknie cukier, potem pan wepchnie ci do buzi pięćdziesiąt groszy, he, he..." Roman próbował uśmiechnąć się, jednakowoż uśmiech ten wydał mu się bardziej błazeński niżeli gniewne marszczenie czoła. Nie oglądając się czuł, że niebieskie oczy Skoszyckiego skryły się wstydliwie za teczką tygodnika