terenowych, wszystkich niebezpiecznych dla niego "mebli", które teraz rozpoznawał bez pudla, gdy zupełnie niespodziewanie, znienacka wyskakiwały mu naprzeciw. Wszystko to odgadywał bezbłędnie wprost w ułamku sekundy - ale musiał angażować całą swoją uwagę. Widzialność skośna spadła w tym rejonie do zaledwie czterech kilometrów.<br>Głęboko w dole zieloną niecką zapadła między łagodne garby wzgórz rozległa, szara dolina. Właśnie ta niecka wyprowadzić go miała dokładnie w podyktowany zadaniem rejon rozpoznania. Gęstą szczotkę czerniejących w wieczornym blasku niewysokich świerków przekreślała splątana nitka pozornie nieruchomej, czarnej Skrwy, a jaśniejsze łysiny ogromnych wyrębowisk - dość niedawne jak mniemał, ale już zabliźnione rozdrapane rany lasu - odznaczały się mimo późnej