smaku do smaku. Smak tamtego, cudacznego wyjazdu do Francji, smak zostania, pierwszych francuskich słów, bydlęcych wysiłków, by nie utonąć. Są paryskie teatry, jest cud pracy z &lt;foreign&gt;Brookiem&lt;/&gt; <br>i codzienny, poranny ołówek w zębach, żeby wieczorem mieć prawo powiedzieć do ludzi: &lt;foreign lang="fr"&gt;żetem..&lt;/&gt;. Kot Jeleński i Daniel Olbrychski, &lt;name type="person"&gt;Jacques Lassalle&lt;/&gt; i ukochana garderobiana, &lt;name type="person"&gt;Spielberg&lt;/&gt;, Wojciech Pszoniak i jeszcze ktoś byle jaki, przypadkiem muśnięty w metrze. Komedia Francuska też jest. Cud &lt;name type="person"&gt;Moliera&lt;/&gt;, cud &lt;name type="person"&gt;Racine'a&lt;/&gt;, cud Awinionu. Są wszyscy, jest cały świat, słowem - jest, co ma być, by... No właśnie... By - co? "&lt;q&gt;Czy mój wyjazd do Francji był ucieczką od samego siebie? Myślę, że nie