starszy sierżant kompanijny...<br>Ze zgrozą ściskającą gardło ujrzał raz Kazimierz na placu ćwiczeń, jak młody porucznik przed frontem plutonu podszedł do żołnierza, który zrobił fałszywy ruch bronią; dobył szpady i - bez jednego słowa - ostrze jej oparł na bucie owego niedołęgi... Straszny dreszcz przeszedł w plutonie.. Oficer sparł się oburącz na gardzie szpady i, wciąż głucho milczący, począł nią wiercić z cichym, zajadłym okrucieństwem... Ostrze przebiło skórę buta, i weszło w żywe ciało stopy - Żołnierz zbladł okropnie, lecz ani drgnął...<br>&lt;page nr=217&gt; Utkwił gdzieś, w mroźnym powietrzu, stężałe z bólu oczy... Tylko jakieś ledwo dostrzegalne skurcze muskułów nabrzmiewały pod skórą jego twarzy, szarej jak