stanowi właśnie rzemiosło na rzecz wsi. <br>Zwróćmy też uwagę na to, że relacje sprzedawca-nabywca były w kulturze wsi o wiele bardziej "ludzkie", niż to się dzisiaj obserwuje. Gospodyni, która wybierała się na targ z zamiarem kupna garnka, starannie oglądała wyroby przywiezione przez okolicznych garncarzy, opukiwała je, wybierała, a gdyby garnek okazał się niedobry - sprzedający go rzemieślnik nie miałby później nic do roboty w tej wsi, byłby "spalony". Tak więc kontakt bezpośredni nabywcy, znającego się na rzeczy, z producentem wymuszał jakość towaru, a także uważne wnikanie w gusta wsi. Upodobania bywają zmienne, ale ich trwanie, a także czas przeobrażeń był w