Adela rzadko kiedy płakała. Nie można jednak znowu powiedzieć, <br>żeby nigdy. Płakała raz, kiedy Jasiek był chory, raz, <br>kiedy ją matka niesprawiedliwie wybiła za jakąś <br>Wickową psotę, i raz, kiedy tak zupełnie i w żaden <br>sposób nie mogła uwierzyć w nowy ustrój. <br><br>Czasem nawet zdarzało się jej płakać ze złości, <br>gdy sublokatorki jej bardzo dokuczały albo kiedy nie mogła <br>sobie dać rady z jakąś robotą. <br><br>Ale teraz Adela nie płakała. <br><br>Ani nawet nie mówiła z nikim o Felku. <br><br>Jakby tylko wyszedł do roboty i miał wieczorem powrócić <br>albo jakby go nigdy nie było. <br><br>Inne dzieci i sublokatorzy wspominają ciągle Felka. Troszczą