układ natury<br>może stać się przedmiotem przeżycia estetycznego, natomiast kategorie,<br>w jakich natura jest ujmowana, nie muszą być przenoszone z terenu<br>recepcji sztuki, lecz mogą to być kategorie swoiste. Koncepcja ta ma<br>dwa warianty: podmiotowo-obiektywizujący oraz subiektywizujący.<br><br> Wedle pierwszego, "postawa estetyczna" oznacza gotowość, szczególne<br>nastawienie, otwartość na wartości estetyczne, gdziekolwiek by się one<br>pojawiły, przez cokolwiek byłyby one realizowane. Drugi wariant<br>najszerzej znany jest jako "teoria wczucia", wczucia własnych stanów<br>psychicznych, doznań, doświadczeń, skłonności, gustu itp. w<br>rzeczywistość obiektywnie istniejącą; w tym przypadku: kto szuka<br>piękna, liryzmu, wzruszeń sentymentalnych, dramatycznych napięć,<br>wzniosłości czy bajkowej niesamowitości - znajdzie je bez większego<br>trudu