bardziej autentyczny, niezależny, wolny. Głęboki uraz, jaki pozostał literaturze po języku totalitarnym, wciąż skłania ku "decentralizacji" języka, wciąż powoduje zahamowania literatury w śmielszym i bardziej bezpośrednim współuczestnictwie w rozwoju nowej polszczyzny, która odpowiadałaby potrzebom i komplikacjom współczesności.<br>Z jeszcze większą ostrością wszystkie te problemy z językiem występują w pisarstwie najmłodszej generacji (roczniki 1960-1970). Na razie jej twórczość - poza kilkoma wyjątkami - jest w przeważającej części również językowo głęboko zakorzeniona w subkulturach alternatywnych, w kulturze masowej. Język jest tu bodaj głównym impulsem i środkiem radykalnej kontestacji. A przypadki cywilizowania barbarzyńskiego języka przez najbardziej świadomych i najodważniejszych przyjmowane są przez konfratrów z ogromną