linii horyzontu (około 25 m do horyzontu), a wzrok omiata przestrzeń tzw. orientacyjną oraz "wysokie pole widzenia", powyżej horyzontu, informujące człowieka głównie o warunkach pogodowych. Istnieje wyraźna zależność szczegółowości percepcji od oddalenia. Im dalszy jest obraz, tym postrzeganie jest bardziej "rozmyte", mniej szczegółowe (rys. 5). Aktywność percepcyjna jest u człowieka genetycznie przystosowana do postrzegania otoczenia z pozycji stojącej lub w trakcie wolnego ruchu. Wówczas ogląd jest najpełniejszy, a liczba informacji przekazywanych do mózgu - największa. Przy ruchu szybkim, a zwłaszcza biegu, pole percepcyjne zawęża się do drogi, której zakończeniem jest cel. Im bardziej cel jest emocjonalnie pożądany, tym gorzej postrzegamy nie tylko