tak, tak, jesteśmy w mekce flamenco. Triana to biedna dzielnica, tradycyjnie zamieszkana w znacznej części przez potomków Cyganów. Co drugi z odwiedzanych barów (a odwiedzić trzeba co najmniej kilkanaście) dumnie prezentuje zdjęcie słynnego cantaor, śpiewaka flamenco, choć oczywiście prawdziwy człowiek-legenda jest tylko jeden. Zmarły kilkanaście lat temu narkoman i geniusz Camaron de la Isla podbił w swoim czasie serca paryżan, a potem odrzucił kilkanaście propozycji kontraktów zagranicznych tylko po to, by wrócić do Andaluzji i w zadymionych barach śpiewać o bólu i ekstazie śmierci.<br>W Andaluzji czas nie zaciera ostrości wydarzeń. Flamenco, we wszystkich swoich odmianach, żyje i ma się