stosowaniu różnorodnych rozwiązań i norm ekonomicznych o charakterze parametrycznym. Plan gospodarczy określany przez Centrum zawierał już nie zadania ilościowe (co było zasadą w latach wcześniejszych), lecz zestaw wskaźników-parametrów, do zrealizowania których było zobligowane każde przedsiębiorstwo. Zadania ilościowe zostały zdecentralizowane, natomiast decyzje inwestycyjne, szczególnie o znaczniejszym wymiarze, nadal pozostawały w gestii Centrum. W latach sześćdziesiątych pojawiło się w powszechnym użyciu pojęcie "bodźców ekonomicznych", przez co rozumiano wszelkie środki pobudzające zespoły pracownicze przedsiębiorstw do sprawniejszej, wydajniejszej pracy i większego wysiłku.<br>Jednak praktycznie niewiele się zmieniło, samodzielność przedsiębiorstw była pozorna - zjednoczenia, tak jak wcześniej centralne zarządy, transmitowały do przedsiębiorstw zadania planowe nakładane przez