jedno tylko wyjście, z tyłu, za ekspresem kawowym. Chehnicki wprost się w tamtą stronę skierował i stanął w przejściu. Ręce wsunął w kieszenie spodni.<br>Krystyna po chwili dopiero go spostrzegła. Zarumieniła się lekko i odsunęła na bok blok z rachunkami. Przez moment jakby się zawahała. Podeszła jednak. W sukience z gładkiej, cienkiej materii wyglądała lekko i zgrabnie. Już nie robiła wrażenia zmieszanej. Uśmiechnęła się nawet. Przy uśmiechu jej wilgotne oczy zwężały się nieco i były bardziej jeszcze skośne niż zwykle.<br>- Czym mogę służyć? - spytała. - Zapomniała pani o nas.<br>Nie mogła nie zauważyć, że natarczywym spojrzeniem wpatruje się w jej usta. Udała