narodowej nie utrzyma się w zjednoczonej Europie, widocznie nie jest wystarczająco żywotne, a to co się utrzyma - rozbłyśnie pełnym blaskiem.<br><br>Kanony kultur narodowych są w Europie wytworem epoki rywalizujących ze sobą państw narodowych w XIX i XX wieku. Były sposobem propagandy własnych osiągnięć kulturalnych w konkurencji z innymi. Wraz z globalizacją gospodarki i mediów elektronicznych oraz politycznym jednoczeniem Europy i powstaniem ponadnarodowych korporacji, często potężniejszych od niejednego państwa, zmienia się również charakter kultur narodowych jako urzędowego amalgamatu folkloru i klasyki dokumentującej wielkość państwa i narodu.<br>Dziś pisarze z krajów Europy Środkowo-Wschodniej nie muszą krzepić serc i zastępować swych nieistniejących państw