zakresie inwestycji, czemu sprzyjało stosowanie zasady "miękkiego ograniczenia budżetowego" wobec tych przedsiębiorstw. Po drugie, stosowana przez państwo polityka preferowania rozwoju działów wytwarzających dobra inwestycyjne w porównaniu z działami produkującymi dobra konsumpcyjne powodowała stany głębokiej nierównowagi na rynku dóbr konsumpcyjnych. W rezultacie cechą gospodarki centralnie planowanej było utrzymywanie się nadwyżki popytu globalnego, tworzącej silne napięcia inflacyjne.<br><br>Pomimo głębokiej nierównowagi rynkowej i silnych napięć inflacyjnych dynamika wzrostu cen w okresie gospodarki "realnego socjalizmu" była relatywnie niska. Wynikało to ze stosowania przez państwo (które kształtowało ceny) polityki tłumienia wzrostu cen, polegającej na utrzymywaniu cen urzędowych (ustalanych bezpośrednio przez rząd) na relatywnie niskim poziomie, oderwanym