zwierzę powinno mieć stawy biodrowe położone możliwie blisko <br>osi ciała, by nie tracić energii na kacze balansowanie w biegu. Pojawił się więc nacisk selekcyjny na zwężanie miednicy najbardziej aktywnych gadów naczelnych. Przystosowania w tym kierunku wyrażają się zwężeniu miednicy i pionowym ustawieniu kości udowej. Odmiennie, niż u ptaków i ssaków, główka kości biodrowej zachowała jednak pionowe ustawienie. Wzmocnieniu i pogrubienie podległa natomiast górna krawędź stawu biodrowego, przynależna kości biodrowej (ilium), na którą przenoszony był cały nacisk. Kości łonowe i kulszowe, które u pierwotnych gadów tworzyły szeroką rynnę podtrzymującą trzewia, stawały się stopniowo coraz węższe (ryc. 14.8).<br>&lt;page nr=354&gt;<br>W piaskowcach wczesnego triasu