dnia poprzedniego, rozjeżdżamy się na trzy tokowiska. Pierwszego głuszca słyszę gdy zaczyna się rozwidniać. Podskakujemy. Mój przewodnik wydaje się być podniecony nie mniej ode mnie. Utwierdzam się w tym przekonaniu, gdy prawa noga grzęźnie mi w bagnie i przez kilka pieśni nie mogę zrobić kroku. Przewodnik nic nie zauważa i gna po 4 ÷ 5 skoków do przodu. Podchodzi sam pod głuszca i dopiero wtedy spostrzega, że mnie z nim nie ma. Odwraca się gamoń do mnie nerwowo i płoszy ptaka. Wcześniej, gdy mocowałem się z bagnem, bardzo blisko z lewej zaczął grać drugi głuszec. Gdybym znał teren, pewnie spróbowałbym go podchodzić