Lubiącym w lesie wskrzeszać Zimne Ognie,<br>W zimie nastroszyć czupryny motylkom?<br><br>Jest taki obłok - zawsze niedojrzały,<br>Przecież biegnący przez niego swobodnie,<br>Znam go z pamięci. Tak. To on jest tylko.<br><br>&lt;intro&gt;Dedykacja: Mirkowi Utracie&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;CHŁOPIEC JEZIORNY&lt;/&gt;<br>Łagodność bije od poranka tego -<br>Złotem osiada na pobrzeżach stronic,<br>Gdy smolny chłopiec - jak łuczywa goniec -<br>Schodzi na piaski jeziora wielkiego.<br><br>Wpierw okiem mierzy rozległość rozkoszy -<br>Rzęsą powieki rzęsę trzcin omiata;<br>Skrzydełka nozdrzy w cztery strony świata<br>Wzdyma tak zwiewnie, że anioł się płoszy.<br><br>A potem wzrokiem schodzi w dół jeziora,<br>Ciągnąc po wodzie &lt;orig&gt;rybołowne&lt;/&gt; sieci;<br>I - spójrz! - to obłok idzie mu naprzeciw,<br>Obłok, nie anioł