kondycji rodziny polskiej. To wszystko jeszcze przed rokiem sześćdziesiątym albo za wczesnej <orig>gomułkowszczyzny</>. A potem już zaczęło się to wielkie Tadziowe katechizowanie, o którym niechże wreszcie dogłębnie napiszą kompetentni. Katechizowanie, które owocowało dziesiątkami książek, a przedtem ogromnym ożywieniem czytelnictwa religijnego. Nikt nie miał tylu listów od czytelników co Tadzio, tylu gości, tylu zaproszeń na spotkania. Pewnie i wrogów nikt tylu nie miał. Zostali mu do końca, ale chyba nie dawał się zranić do głębi, o czym świadczy tegoroczna cicha odpowiedź udzielona w "TP" bardzo zajadłej pani, która oburzona Tadeuszowym krytycyzmem wobec pewnych spraw na Kongresie Rodziny rozesłała swoje donosy do różnych