mijaliśmy ten sam salon samochodowy, z charakterystycznym, zatkniętym na postumencie voklswagenem garbusem. Z tyłu naszego autokaru odezwały się wówczas głosy zwątpienia i niewiary w zdolności nawigacyjne kierowcy: "Roman, my jedziemy źle!".<br>W końcu wydostaliśmy się z labiryntu i już bez przeszkód dotarliśmy do Drehnow, z półtoragodzinnym zaledwie opóźnieniem. Na szczęście gospodarze zaczekali z przekąską, a i główna postać całej ceremonii, rzeczony kogut, po łużycku kokot, nigdzie się jakoś nie wybierał...<br>Centralny plac wsi, ze specjalnie przygotowaną na tę okoliczność symboliczną bramą, powoli zapełniał się gośćmi i innymi widzami. Nagle z pompą (ale nie wiadomo dokładnie skąd) na plac wkroczył pochód uczestników