Wyglądali jak nieludzkie mary. Toteż w mieście zapanował niesłychany lament, który się zwiększał, w miarę jak przybywało nieszczęsnych. Żydzi odprawiali publiczne modlitwy, rozdzierali szaty, drapiąc paznokciami ziemię na starym cmentarzu i wyjąc, posypywali głowy piaskiem i popiołem. Początkowo ilość ofiar podawano na dwadzieścia tysięcy; później, gdy listy imienne były już gotowe, została ona ustalona na <orig>siedm</> tysięcy. Przez długi czas pogrom płoskirowski był jedynym tematem rozmów i myśli żydowskich. Obiecywano sprowadzić specjalną misję Ententy, zbierano na ten cel pieniądze. Naznaczony był już dzień, w którym rzeczona misja miała przybyć. Potem, nagle, zapewne na rozkaz polityki z góry, wszystkie te zamiary upadły