rzymskokatolicki , kierowany od 1926 r. przez prymasa Polski, kardynała Augusta Hlonda. Rok wcześniej władze II Rzeczypospolitej podpisały ze Stolicą Apostolską konkordat, czyli specjalną umowę regulującą stosunki między państwem i Kościołem na zasadach autonomii i współdziałania. Konkordat przyczynił się do unifikacji kraju - na jego podstawie ustalono granice diecezji zgodnie z przebiegiem granic państwa polskiego. Kościół katolicki cieszył się dużym autorytetem wśród społeczeństwa. Miały na to wpływ m.in. publiczne wypowiedzi episkopatu, kierowane do wiernych w chwilach szczególnych zagrożeń, oraz fakt angażowania się w życie społeczno-polityczne i kulturalne narodu wielu przedstawicieli duchowieństwa.<br><br>Katolicyzm polskiego dwudziestolecia międzywojennego charakteryzowało tradycyjne oblicze, podtrzymywane przez żywą religijność