niż dyplomatyczny protest. Musieli być tak samo zaskoczeni, jak Saddam Husajn, kiedy Ameryka od polityki ugodowej końca lat osiemdziesiątych przeszła do masowego militarnego zaangażowania się w rejonie Zatoki Perskiej w 1990 r. Komuniści w Moskwie i Phenianie przyjmowali dosłownie oświadczenia czołowych amerykańskich polityków na temat tego, że Korea leży poza granicami amerykańskich linii obronnych. Zakładali, że Ameryka - pogodziwszy się ze zwycięstwami komunistów w Chinach, które były dla niej nieporównanie ważniejsze - nie będzie się przeciwstawiała zajęciu przez komunistów drugiej połowy Korei. Nie byli w stanie pojąć, że ustawicznie deklarowany przez Amerykanów moralny obowiązek sprzeciwu wobec komunistycznej agresji ma dla amerykańskich polityków większe