życia. Jest symbolem szlachetnego zawodu ratownika górskiego, który ratując innych nie pyta "komu bije dzwon"...<br><br>&lt;au&gt;tekst: Wojciech Szatkowski (Muzeum Tatrzańskie)&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;<br><br>&lt;tit&gt;O Klimku&lt;/&gt;<br><br>&lt;dialect&gt;Hej! Zahucały góry, scyty Jaworowe,<br>Kie Klimek połozył przewodnickom głowe.<br>Na trzy dni sie hole załobom okryły...<br>Sumiała kosówka, smrecki sie zrosiły<br>Hej! Smrecki sie zrosiyły i zamilkły granie,<br>Bo oreł spod Tater lóg na wiecne spanie...<br>I głowe do twardyj skrzyzale przytulił.<br>Małe, wielkie turnie do łez az ozculił<br>Ozculił turnice, by za nim płakały,<br>Z turnicami razem świat tatrzański cały...<br>Było za cym płakać, bo orła takiego<br>Nie zrodzom juz pilno dlo świata nasego<br>Choćby nie zrodziły