jak te szablonowe aniołki usadowione u stóp drezdeńskiej <name type="tit">Madonny</> <name type="person">Rafaela</>): prawdziwe toksyczne putta. Są aniołkami Rafaela, które zapędziły się za daleko, o wiele za daleko w głąb krainy <name type="person">Conrada</>, jak zdublowany <name type="person">Marlon Brando</> w miniaturze, otoczone obłąkanym, półboskim kultem. Sprawiają tym bardziej niepokojące wrażenie, że na zdjęciu wyglądają, wybaczcie tę grę słów, jak syjamskie bliźnięta. <name type="person">Johnny</> wydaje się wyrastać z pleców <name type="person">Luthera</>, jego drżące, niewinne ciałko bezradnie doczepione do tego drugiego o znużonym, starym jak świat, lecz świdrującym spojrzeniu: widziałem to wszystko (chłopiec zaciąga się), widziałem (jeszcze jedno sztachnięcie), choć nie powinien był nigdy tego zobaczyć. Dym skręta, którym się zaciąga, zamienia