domu. "Będzie na zakupy" - mówi. Trzeba zapłacić za szkołę, bo tam nikogo nie interesuje, że mnie nie stać. Trzeba uregulować zaległości. Jak nie, to córka nie utrzyma się w szkole. Zresztą, o czym tu mówić. Po raz kolejny zgłosiłam się do Pomocy Społecznej z prośbą o pomoc. Nie dostałam ani grosza, bo się nie kwalifikuję. Prosiłam chociaż o zasiłek zwrotny, ale powiedziano mi, że go nie dostanę, bo nie będę miała z czego oddać. W końcu obiecano mi stuzłotową pożyczkę na pół tony węgla. Już zaczynam się zastanawiać, z czego oddam. - Tylko te moje dzieci trzymają mnie przy życiu - mówi. - Chciałabym