Ster! Ster!" wrzeszczał kapitan; głos jego <br>tonął w ryku morza i zawodzenia wiatru. Sternik sam zrozumiał sytuację i mocnym <br>zwrotem skręcił okręt rufą do huraganu. Dzięki temu następne uderzenia fal nie <br>groziły już im przewróceniem. Natomiast popędzili wprost z wiatrem na południe. <br>Łódź, którą holowali, latała teraz nad nimi na grzbiecie bałwanów niby czarny <br>ptak, grożąc spadnięciem na pokład. Kapitan kazał popuścić linę na jak największą <br>długość, nie chciał jednak pozbyć się łodzi.<br> Płynęli przed siebie, nie próbując już stawiać czoła huraganowi. Zresztą był <br>tak potężny, że nie sposób było nawet obrócić się twarzą do wiatru. Jego pęd <br>zapierał dech w