coraz radykalniejszych działań. Albo też zniechęcał i studził reformatorski zapał. Byli też inni, którzy uważali, że niezależność, pokój i bezpieczeństwo najlepiej osiągnie się nie poprzez pęd do zmian za wszelką cenę, ale przeciwnie, przez możliwie najszczelniejsze odgrodzenie się od otaczającego świata i jego nowinek. Przegrywali niezmiennie i jedni, i drudzy, grzebiąc wraz z sobą kolejne najwznioślejsze idee, odzierając rodaków z kolejnych złudzeń i czyniąc Afganistan pobojowiskiem, na którym toczy się wieczna wojna między pospiesznym, pełnym pychy i wiary w naprawialność ludzi postępem a tradycją. To bezkompromisowe dążenie do ideału okazało się zabójcze, ale jednocześnie pozwoliło zachować godność, wolność i wierność podstawowym