gusła, oznaczający od XV wieku 'czary, zaklęcia, obrzędy z nimi związane', jak też staropolskie 'wróżby, zabobony', od prasłowiańskiego gąsti - 'grać na instrumencie muzycznym'. Podaje też przykłady z bułgarskiego, w którym g(sła znaczyło 'gęśle'; z dolnołużyckiego, w którym guslować znaczyło oprócz 'czarować' także 'grać na skrzypcach', a gusla( oznaczał zarazem 'guślarza i skrzypka'{46}. Podobne znaczenie słowu guślarz przypisywał Kazimierz Władysław Wójcicki. W wydanym przez siebie zbiorku pieśni narodowych, zatytułowanym Guslar Gwardyi Narodowey podawał w Uwagach:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Świadomi związku mantyki z muzyką bywali poeci, nie bez powodu wieszczami dawniej zwani. "Wieszcz periodem pieśni i profetą, odlatującym z pieśniami od ziemi" - śpiewał w