złośliwie. W charakterze rewanżu. Chodźmy. <br>- Nie... - Yennefer udało się wreszcie przełamać pasywne wdychanie i wydychanie. - Nie! Nigdzie nie pójdę. Dość tego! To zauroczenie lub hipnoza. Iluzja! Trans! Mam wykształcone mechanizmy obronne... Mogę to wszystko rozwiać jednym zaklęciem, o, tak! Cholera... <br>Złotooka kobieta podeszła bliżej. Brylant w jej naszyjniku płonął jak gwiazda zaranna. <br> - Wasza mowa pomału przestaje służyć porozumieniu - powiedziała. - Staje się sztuką dla sztuki, im bardziej niezrozumiała, tym uważana za głębszą i mądrzejszą. Zaprawdę, wolałam was, gdy umieliście tylko: "E-e" i "Gugu". Chodź.<br> - To jest iluzja, trans... Nigdzie nie pójdę!<br> - Nie chcę cię zmuszać. To byłby wstyd. Jesteś przecież dziewczyną inteligentną