zasalutował tak, jak należy przy gwizdaniu - lewą ręką. KochAAAny mój! Pójdziemy RAZEM wszędzie, gdzie jest najprzyjemniej i najciekawiej!<br> Kapitan ze łzami wzruszenia w oczach ucałował oficera nawigacyjnego. Następnie prostując się i przykładając rękę do daszka swego inkrustowanego złotem nakrycia głowy, powiedział mocnvm głosem:<br> - KAPITAN DZIĘKUJE KOMPANII HONOROWEJ!<br> Znów zadźwięczała tradycyjna gwizdawka bosmańska. Olbrzymia postać kapitana schodzącego z trapu w takt marsza znikła na nabrzeżu wyspy Manhattan. (s. 156)<br> Manewry wyjściowe z Nowego Jorku dały kapitanowi Eustazemu olbrzymie POLE DO POPISU. Nawigacyjny niepokoił się nimi, mając w pamięci pierwsze wyjście z tego portu pod dowództwem kapitana Mamerta Stankiewicza. Pilotowi wyjście to nie