wierzei fabrycznych. Były mokre, pokryte rosą. Pociągnął je z całych sił do siebie. Uległy jęcząc w zawiasach, starych, od lat nie oliwionych. Jakieś ptaki furknęły spod stropu, poleciały gdzieś w noc niewidoczne, a tylko słyszalne. Polek zgrabiałymi palcami wydobył z kieszeni ogryzek gromnicy i zapalił. Mały płomyk wzburzył wnętrze olbrzymiej hali. Wielkie filary jęły się chwiać niczym stare drzewa na wietrze, czarne cienie rozbiegły się po kątach, skryły się za rumowiska gruzu. Krywko uniósł wysoko do góry swoją gromnicę. Cienie przypadły natychmiast do podłogi. Hala fabryczna była pełna wilgoci, gęste strumyczki wody ciekły po ścianach, zostawiając rudawy osad. Na parapecie wysokiego