soli w jeziorach zupełnie odciętych od morza, których poziom wskutek intensywnego parowania jest od niego niższy. W takim przypadku istnieje stałe zasilanie podziemne z uwagi na różnicę poziomów, a dzięki dużej wartości parowania następuje wytrącanie się soli. Przykładami mogą być: jezioro Assal w Dżibuti, w którym osadza się gips i halit, jezioro Techirghiol w Rumunii lub Larnaka na Cyprze.<br>Zgodnie z teorią pustyniową tworzenie złóż solnych w zbiornikach położonych z dala od mórz następuje wskutek odparowywania wód w suchym klimacie strefy pustynnej. Otóż jeziora takie, zmniejszając powierzchnię, dzielą się często na mniejsze akweny. Pozostają zatem powierzchnie, które są pokryte strąconymi solami