Za późno. Jak stado zgłodniałych sępów walą się na nich masy powstańców. Obrona jest trudna. Siły wroga przeważające.<br>Spracowane ręce niewolników, ręce, które lata całe żęły dojrzałe łany pańskie, które ścinały dojrzałe kiście winogron, dziś po raz wtóry tną szlachetniejszy plon - niezwalczone, dumne wojska wiecznego miasta.<br>I - o hańbo z hańb największa! Legioniści rzucają broń i masowo się poddają. Zaciężni żołnierze z obcych krajów krzyczą w swoich ojczystych językach - tych niewolnicy oszczędzają. Wielu szuka ratunku w ucieczce. Noc im sprzyja.<br>Cossinius zdążył zaledwie narzucić tunikę na mokre ciało i chwycić miecz, gdy zwaliła się na niego gromada wrogów. Oparł się mocno