najlepsze z możliwych rodzinne koneksje. Na jej korzyść przemawia nawet uderzające podobieństwo do brata. Rafik i Bahija wyglądali niemal jak bliźnięta. Mieli takie same wypukłe oczy z opadającymi kącikami, taki sam uśmiech, tę samą oliwkową cerę. Oboje też wszystko, co osiągnęli, zawdzięczają sobie samym. Ich ojciec uprawiał cudze pola i handlował warzywami, matka dorabiała sprzątaniem w zamożnych domach. Takich skromnych rodzin było wiele w Saidzie, starym muzułmańskim porcie na południu Libanu, ale Rafika Haririego czekał niezwykły los. Na początku lat 60. wyjechał do Arabii Saudyjskiej, gdzie w krótkim czasie dorobił się wielkiego majątku, wznosząc pałace na pustyniach królestwa. Niewątpliwie pomogła mu