i odtąd napadali na Francuzów, gdzie się tylko dało, pamiętając o swojej pierwszej klęsce. Nie tylko zresztą o niej. To przecież posługujący się francuskimi strzelbami Algonkinowie wyparli ich z doliny Rzeki Św. Wawrzyńca.<br>Z Holendrami więc, a także z Anglikami stosunki Irokezów układały się pomyślnie i oparte były na rozwoju handlu wymiennego. W późniejszych latach również Francuzi za pośrednictwem swych jezuitów, uprawiających "leśną dyplomację", zabiegali o poprawę kontaktów z Irokezami. Chodziło wszak o wielkie zyski ze sprzedaży poszukiwanych w Europie skórek zwierzyny futerkowej. W polityce władz kolonii angielskich ważny był jeszcze jeden moment. Otóż traktowały one posiadłości federacji irokeskiej jako terytorium buforowe