anarchizm jako ucieczkę od rzeczywistości, stanowili zawsze i wszędzie wyraźną mniejszość.<br><br>Do najistotniejszych cech charakteryzujących anarchistów zaliczyć wypada aktywny stosunek do życia, głęboką wrażliwość moralną sprawiającą, iż szczególnie mocno przeżywali niesprawiedliwość w każdej postaci, umiłowanie wolności i niezależności, silny indywidualizm zespolony z wyczuleniem na punkcie godności własnej. Hamon przypisuje im "harmonijną mentalność" wynikającą z braku jakichkolwiek wątpliwości, co do słuszności wybranej drogi, niesprzeczności wyznawanych ideałów oraz podporządkowania ich celowi ostatecznemu i konsekwencji w działaniu. Nie wydaje się to jednak uzasadnione. Pomiędzy indywidualizmem a altruistyczną etyką anarchokomunistów istniało stałe napięcie. Równie trudno było pogodzić deklarowaną niechęć do przemocy, tolerancję i szacunek dla