się przed werandą:<br>- Wasze błagorodje, melduję posłusznie, sprowadzam zbiega &lt;page nr=147&gt;.<br> Zwiał wczoraj w nocy zmyliwszy straże na tamtą stronę Sekwany. Schwytano go na mieście i odstawiono do naszych przednich posterunków.<br>- Dooobrze! - mówi rotmistrz Sołomin, podnosząc oczy, pod których spojrzeniem Wasia pręży się jak struna.<br>- Dać go tu bliżej!<br>Oficerowie czują: będzie heca. Z rotmistrza kawalarz, umie się zabawić. Z ciekawością przysuwają się bliżej.<br>Chudy, piegowaty Żydek drży jak liść.<br>- Bliżej - powtarza obojętnie rotmistrz Sołomin. - Odpowiadać krótko i węzłowato. Jakiego wyznania?<br>Żyd milczy. Po cóż mówić? I tak wszystko przepadło.<br>- Wyznania mojżeszowego?<br>Oficerowie, przeczuwając efektowne widowisko, parskają śmiechem.<br>- Cóż to, niemowa czy co