obecna już w poemacie Prace i dnie Hezjoda, Greka tworzącego około 700 roku p.n.e.), lecz jej pochodzenie nie do końca jest pewne. Filolodzy klasyczni przypuszczają, że wywodzi się od "płonąć", "iskrzyć się", "prażyć", gdyż co roku pojawienie się Syriusza tuż przed wschodem Słońca na tle zorzy porannej (tzw. heliakalny wschód gwiazdy, przedstawiony na ryc. C) w drugiej połowie lipca było dla starożytnych zapowiedzią najsuchszych i najgorętszych dni. Uważano również, że w tym okresie ludzie szczególnie łatwo zapadają na gorączkę, którą greccy następcy Asklepiosa nazywali siriasis, czyli chorobą Syriusza.<br>Pisał o tym pięknie najwybitniejszy bodaj poeta polskiego baroku, Jan Andrzej