nie wolno zwalać wszystkiego na tatę. Dziecko, szczególnie jeśli nie ma ojca na co dzień, potrzebuje jego wizerunku. Im bardziej pozytywny jest to wizerunek - tym lepiej. Dlatego rozmowy o ojcu należy traktować z największą uwagą i powagą. To nie może być rozmowa w biegu, w pięć minut, między kanapką a herbatą. Musi znaleźć się czas i spokój na wszelkie wyjaśnienia. Matka zraniona rozstaniem ma zrozumiałe trudności z mówieniem dobrze o ojcu. Pamiętać jednak powinna, że jeśli mówi o nim źle, to to "źle" może dotyczyć tylko zachowań męża wobec niej. Zamiast powiedzieć na przykład: twój ojciec jest draniem, trzeba mówić: wobec