niezbędnym i świadczącym o prawdziwej miłości. Umysł jego natychmiast podsunął mu szereg dowodów, podkreślających słuszność tego twierdzenia. Zrozumiał, że miłość jest zawsze związana z pojęciem wyłączności, zwłaszcza wtedy gdy jest prapierwotna w swych przejawach. Im bardziej szczere jest uczucie, tym bardziej jest ciemne i straszne: Czy obecne dążenie ludzkości do higieny duszy i ciała nie wymaga przewietrzenia wszelkich stosunków uczuciowych, a co za tym idzie - zniszczenia nadbudówek kulturalnych, które stłumiły i ujęły w przyzwoite ramy autentyczne uczucie? Nie wątpił, że jeśli się miłość pozbawi zazdrości, wtłoczy się ją w ramy nowego konwenansu. Taki konwenans wydawał mu się szczególnie brzydki i niemoralny