histonowe. Wykorzystuje ona wędrówkę elektroforetyczną tych białek w żelu poliakrylamidowym, zawierającym kwas-mocznik-Triton X-100 (ang. &lt;foreign lang="eng"&gt;acid-urea-Triton&lt;/&gt;; skrót - AUT-PAGE). Kombinacje dwóch z tych trzech systemów znalazły zastosowanie w dwuwymiarowej elektroforezie histonów, która oddała również wielkie usługi w rozszyfrowaniu niejednorodności i zmienności poszczególnych frakcji histonowych.<br>&lt;gap&gt;&lt;tit1&gt;Sekwencje aminokwasowe histonów&lt;/&gt; <br>Podstawowe właściwości, dotyczące budowy głównych klas wzorcowych histonów, podaje tab. 11.3 &lt;gap&gt;. Warto zwrócić uwagę, że liczba reszt aminokwasowych, a tym samym masa cząsteczkowa histonów H1 i H5, jest niemal dwukrotnie wyższa w porównaniu z najmniejszym histonem, tj. H4. Aminokwasami N-końcowymi w histonach H1, H2A, H4 i H5 są