to znaczyć, że jednak przepaść wykopana 13 grudnia, a pogłębiana w latach osiemdziesiątych, okazała się przepaścią nie do pokonania i tamta peerelowska epoka może być już tylko dopisywana do wcześniejszych dziejów. Umieszczenie zaś jakiegoś wątku pomiędzy przeszłością a teraźniejszością wymaga wysupłania go najpierw z owej przeszłości, jakby wyprowadzenia się z historii. W Rozmowach polskich Rymkiewicza pojawia się pokusa wyprowadzenia się z Warszawy, co można rozumieć jako chęć wyprowadzki nie tylko z PRL-u, którego to miasto stało się symbolem, ale i z dłuższej historii, bo narrator musi wysłuchać wyimaginowanych surowych upomnień dziadka, by nie porzucał trzypokoleniowej tradycji warszawskiej, polskiej inteligencji. Jednak