dotąd przez literaturę nie odkrytych, na źródło historycznej inspiracji, poszukiwań i często odnawiania pamięci. Bez takiego<br>warsztatu praca intelektualna nie mogłaby istnieć. Bo chodzi tu mniej o chwilę bieżącą, która szybko mija, pozostawiając też swoją dokumentację, a bardziej o wyciągnięcie właściwych<br>wniosków z dokumentacji lat niepowracalnych. Żadna literatura piękna, czy historyczna, czy po prostu pamiętnikarska, nie może istnieć bez dopływu słowa przekazującego wiedzę i doświadczenia tamtych lat.<br>Wizyta na Pont Street przypomniała mi że w rozdziale pt. "Sława i nieśmiertelność, Jan Parandowski (&lt;hi rend="italic"&gt; Alchemia słowa&lt;/&gt; Warszawa, 1951), pisze: "Jesteśmy jednak godną zaufania potomnością. Jak żadna, staramy się zapewnić książkom najdłuższą egzystencję. Stworzyliśmy